Badanie porównujące efekty zakażenia SARS-CoV-2 u szczupłych i otyłych naczelnych wykazało odmienne konsekwencje długoterminowe w zależności od wcześniejszego występowania otyłości i chorób metabolicznych. Wyniki, które jednocześnie uwypuklają powszechność objawów długiego COVID u zwierząt, zostały opublikowane 24 lipca na łamach czasopisma PLOS Pathogens przez Charlesa Robertsa z Oregon Health & Science University (USA) i współpracowników.
Długoterminowe niekorzystne skutki zakażenia SARS-CoV-2, określane jako „long COVID” lub jako zespół PASC (ang. post-acute sequelae of COVID), stanowią istotny element całkowitego obciążenia zdrowotnego związanego z COVID-19. Wiadomo, że wcześniejsza otyłość i choroby metaboliczne zwiększają ryzyko ciężkiego przebiegu ostrej fazy choroby, jednak infekcja SARS-CoV-2 może również przyczyniać się do rozwoju nowych zaburzeń metabolicznych.
W nowym badaniu naukowcy przeanalizowali skutki zakażenia wariantem delta wirusa SARS-CoV-2 u szczupłych oraz otyłych i insulinoopornych dorosłych samców makaków królewskich (rhesus) w okresie sześciu miesięcy. U większości zwierząt obserwowano trwale zmienione parametry nawet kilka miesięcy po ustąpieniu początkowej infekcji. Poziomy wirusa w układzie oddechowym, przeciwciał przeciwwirusowych oraz czynników zapalnych we krwi były zasadniczo podobne u zwierząt szczupłych i otyłych. Jednak inne odpowiedzi organizmu różniły się w zależności od statusu metabolicznego.
Otyłość wiązała się z wyższym ryzykiem utrzymującego się uszkodzenia płuc i długotrwałej utraty masy ciała. Z kolei zwierzęta szczupłe częściej wykazywały oznaki zaburzeń metabolicznych. Szczególnie istotnym odkryciem było znaczące obniżenie stosunku stężenia adiponektyny do leptyny we krwi szczupłych makaków, co zrównało ich poziom tego markera zdrowia metabolicznego z poziomem notowanym u zwierząt otyłych. Ponieważ wiele długoterminowych efektów miało charakter fizjologiczny, a nie objawowy, autorzy sugerują, że rzeczywista częstość występowania long COVID może być znacznie wyższa niż wynika to z danych deklaratywnych pacjentów.
„Niektóre parametry zmieniały się bardziej wyraźnie u zwierząt otyłych, inne u szczupłych. Oznacza to, że utrzymujące się skutki zakażenia SARS-CoV-2 są zarówno zależne, jak i niezależne od otyłości” – podkreślają autorzy.
Dr Roberts zauważa: „Jednym z najbardziej uderzających wyników naszego badania był zakres długoterminowych niekorzystnych skutków, które wystąpiły po przebiegu choroby, który na pierwszy rzut oka wyglądał na bardzo łagodny. To sugeruje, że long COVID może rozwinąć się nawet po łagodnej infekcji.”
Dodaje również: „Ponieważ zaobserwowaliśmy podwyższone poziomy czynników zapalnych i zmiany w markerach ryzyka chorób sercowo-metabolicznych sześć miesięcy po zakażeniu, niektóre objawy long COVID mogą ujawniać się dopiero długo po przechorowaniu.”
Współautorka badania, dr Kristin Sauter, podkreśla: „Opracowany przez nas model long COVID u makaków pozwoli nam na bezpośrednie porównanie wewnętrznych różnic w działaniu wariantu delta z efektami późniejszych wariantów, takich jak omikron – co stanowi przedmiot aktualnie prowadzonych badań wspieranych przez NIH. Jest to możliwe, ponieważ makaki wykorzystane w naszych badaniach nigdy wcześniej nie były narażone na SARS-CoV-2, więc wszelkie różnice w odpowiedzi można przypisać samym wariantom wirusa, a nie poziomowi wcześniejszej odporności, co stanowi duże utrudnienie w badaniach z udziałem ludzi.”
Źródło: PLOS Pathogens, “Effect of obesity on the acute response to SARS-CoV-2 infection and development of post-acute sequelae of COVID-19 (PASC) in nonhuman primates”
DOI: https://doi.org/10.1371/journal.ppat.1012988
