POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc)

Siła mięśni oddechowych jako czynnik prognostyczny zaostrzeń u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP)

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest ściśle związana z dysfunkcją mięśni szkieletowych, a ocena funkcji mięśni oddechowych została ostatnio zarekomendowana w praktyce klinicznej. Zespół badawczy z Uniwersytetu Medycznego w Osace postawił sobie za cel zbadanie wpływu dysfunkcji mięśni oddechowych na wyniki kliniczne u pacjentów z POChP.

Przeanalizowano retrospektywnie dokumentację medyczną pacjentów z POChP, u których pomiar siły mięśni oddechowych przeprowadzono w okresie od czerwca 2015 r. do grudnia 2021 r. Następnie oceniono wpływ siły mięśni oddechowych na umiarkowane i ciężkie zaostrzenia, po uwzględnieniu czynników zakłócających, takich jak płeć, wiek, procent przewidywanej wartości natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (FEV₁%), siła uścisku dłoni oraz wskaźnik masy mięśni szkieletowych. Porównano również zależność czasową między dysfunkcją mięśni oddechowych a ogólnoustrojową dysfunkcją mięśni szkieletowych.

Osłabienie mięśni oddechowych (ang. Respiratory Muscle Weakness, RMW) stwierdzono u 48,1% (100) spośród 208 pacjentów. Niska procentowa wartość przewidywanego maksymalnego ciśnienia wdechowego (MIP) była niezależnym czynnikiem ryzyka umiarkowanych i ciężkich zaostrzeń w ciągu roku, co potwierdziła analiza regresji Coxa (skorygowany współczynnik hazardu na każde jedno odchylenie standardowe: 0,521; 95% przedział ufności: 0,317–0,856). Około połowa pacjentów miała już RMW przy jedynie łagodnej ogólnoustrojowej dysfunkcji mięśni szkieletowych, a osoby z sarkopenią charakteryzowały się jeszcze wyższym odsetkiem przypadków RMW. Pacjenci z RMW częściej doświadczali postępującej dysfunkcji mięśni szkieletowych w ciągu roku niż osoby bez RMW.

Niższa siła mięśni oddechowych wiąże się z większym ryzykiem zaostrzeń. Funkcja mięśni oddechowych może stanowić użyteczny wskaźnik stanu choroby i wczesnego rokowania w POChP.

Źródło: Osaka Metropolitan University, Respirology
DOI: 10.1111/resp.70003

 

Podobne artykuły

Back to top button